1. «πηγουνιά η βασίλισσα των βοτάνων»

                                               paeonia glusii

Ο μυθικός Παίωνας, (το όνομα του, σε πήλινη πλάκα της Κνωσσού), μαθητής του γιατρού των Θεών Ασκληπιού, θεράπευσε στον Όλυμπο τον Άδη και τον Άρη με καταπραϋντικό βάλσαμο, μετά τον τραυματισμό τους στην μάχη της Τροίας.

Το όνομα του Παίωνα, δόθηκε από τους αρχαίους, στο φυτό παιωνία, που σήμερα λέγεται πηγουνιά.

Ο γιατρός και φαρμακοποιός Διοσκουρίδης, δίνει λεπτομερή περιγραφή της παιωνίας, με τα παλαμοειδή φύλλα και τους μακρουλούς καρπούς με τους κόκκινους και μαύρους σπόρους. Σύμφωνα μάλιστα με τις συνταγές του, 10 ή 12 κόκκινοι σπόροι θεραπεύουν το έλκος του στομάχου, με μαύρους σπόρους θεραπεύεται ο εφιάλτης, η ρίζες του φυτού βοηθούν στην μαιευτική ή γιατρεύουν τους πόνους του στομάχου, τις δηλητηριάσεις, τον ίκτερο και τις παθήσεις των νεφρών και της κύστης. Ο ιστορικός και φιλόσοφος Πλίνιος συνιστούσε τους κόκκινους σπόρους σαν αιμοστατικό και τους μαύρους για τα γυναικεία νοσήματα. Ο περιηγητής και γεωγράφος Παυσανίας χαρακτηρίζει το φυτό ως “πασάων βοτανέων βασιληίδα”. Κατά τον Μεσαίωνα οι μοναχοί χρησιμοποιούσαν σκόνη από τους σπόρους της, σχεδόν σε κάθε φαρμακευτικό σκεύασμα. Στην σύγχρονη ιατρική, η Παιώνια θεωρείται ότι έχει αναλγητικές και ηρεμιστικές ιδιότητες.

Βοτανικά χαρακτηριστικά – εξάπλωση

Οικογένεια : Paeoniaceae

Γένος : Paeonia

H παιώνια είναι από τα πιο ενδιαφέροντα αυτοφυή αγριολούλουδα της χώρας μας. Η κοινή της ονομασία διαφέρει από τόπο σε τόπο. Στην περιοχή του Λασιθίου την αποκαλούν αγριοροδαρά, στα Λευκά όρη ψευθιά, στην Ζάκυνθο νεράιδα, σε άλλες περιοχές πηγουνιά, παγώνι, τσαλαπετεινό, τριαντάφυλλο του βουνού, αψουνιά και αγριομαντζουράνα.

Πολυετές, ποώδες φυτό των ορεινών κυρίως περιοχών. Προτιμά ασβεστολιθικά εδάφη και και σκιερά τοπία. Το υπέργειο τμήμα της ξεραίνεται μετά την ανθοφορία. Έχει βλαστό συνήθως κοκκινωπό και λείο στα περισσότερα είδη. Τα φύλλα της είναι δηλητηριώδη, πάντα σύνθετα, δις τρισχιδή, με πολλές διαιρέσεις. Τα άνθη φυτρώνουν ανά ένα σε κάθε βλαστό και τα πέταλα ποικίλουν σε μέγεθος, σχήμα και αριθμό, καθώς και σε χρώμα, από λευκά έως μελανοπόρφυρα. Οι στήμονες είναι πολυάριθμοι, με κίτρινους ανθήρες, και τα στίγματα ρόδινα, ενώ ο καρπός αποτελείται από χνουδωτούς θυλάκους σε σχήμα αμυγδάλου, γεμάτους μεγάλα, στρογγυλά, μαύρα γόνιμα και κόκκινα άγονα σπέρματα. Το φυτό που πολλαπλασιάζεται από τους μαύρους σπόρους θα ανθίσει σε 4-5 χρόνια.

Στην Ελλάδα, αναγνωρίζονται σήμερα τα εξής είδη και υποείδη:

1. Παιώνια του Κλούζιους (Paeonia clusii). Είναι ενδημική της Κρήτης και της Καρπάθου, με άνθη λευκά που μυρίζουν σαν γαρύφαλλο και φύλλα με πολλές υποδιαιρέσεις. Ανθίζει Απρίλιο και Μάιο.

2. Παιώνια η εξωτική (Paeonia peregrina). Έχει έντονα πορφυρά κυπελλοειδή άνθη, ανθίζει Απρίλιο-Μάιο και απαντάται στη βόρειο Ελλάδα, στη Λευκάδα και στη Φθιώτιδα.

3. Παιώνια του Παρνασσού (Paeonia parnassica). Έχει μελανοπόρφυρα άνθη, και ανθίζει τον Μάιο. Ευδοκιμεί στον Παρνασσό και τον Ελικώνα και είναι ενδημική και απειλούμενη.

4. Παιώνια της Ρόδου (Paeonia rhodia). Eνδημική του νησιού και απειλούμενη, με λευκά, επίσης, άνθη. Παρουσιάζει μεγάλη ομοιότητα με την προηγουμένη και ανθίζει Φεβρουάριο και Απρίλιο

5. Παιώνια η αρσενική (Paeonia mascula). Απαντάται σε μεγάλη ποικιλομορφία, και παρουσιάζει ευρεία εξάπλωση στην Ελλάδα, αλλά σε λίγες σχετικώς τοποθεσίες.

6. Παιώνια η ελληνική (Paeonia mascula ssp hellenica), με άνθη λευκά ή σπανίως ροδόλευκα ή με ρόδινη απόχρωση στη βάση των πετάλων. Ανθίζει τους μήνες Απρίλιο-Μάιο και έχει εξάπλωση στον Ταΰγετο, την Πάρνηθα, την Aνδρο και, κυρίως, την Εύβοια, με παραλλαγή και στην Ικαρία.

7. Η Paeonia mascula ssp mascula, με άνθη ρόδινα. Ανθίζει Απρίλιο-Μάιο στον Ελικώνα, τη Λέσβο και τη Σάμο.

8. Παιώνια η τρισχιδής (Paeonia mascula ssp triternata), με άνθη ρόδινα. Έχει βρεθεί μόνο στο Μενοίκιο της ανατολικής Μακεδονίας. Ανθίζει τον Μάιο

9. H Παιώνια του Ρούσσο (Paeonia mascula ssp russi), με πρώιμη ανθοφορία τους μήνες Μάρτιο-Απρίλιο, και άνθη ρόδινα έως ροδινοϊώδη. Τη βρίσκουμε στην Κεφαλονιά, τη Λευκάδα, τη Ζάκυνθο και τα Ακαρνανικά Oρη.

ΠΗΓΕΣ

Θ. Αραμπατζής (Ανέκδοτες σημειώσεις)

Phitos,D., Strid,A., Snogerup,S. και Greuter,W. (εκδ.), «The Red Data Book of rare and threatened plants of Greece», Αθήνα, 1995.

Stearn,W. και Davis,P., «Παιώνιες της Ελλάδος», Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας, Κηφισιά, 1984.

Τζανουδάκης Δ., «Κυτταρολογική μελέτη του γένους Paeonia L. εν Ελλάδι», Πάτρα, 1977.